Genieten van de verkeerde race
Het moet oktober 2021 geweest zijn dat ik een dagje ging zeilen op een zaterdag. En toen ik in mijn thuishaven aankwam, Flevo Marina in Lelystad zag ik dat de haven vol lag met zeilboten. En dan bedoel ik ook echt vol. Opvallend genoeg waren veel boten voorzien van het bekende witte vlaggetje met de rode stip erop. Een grote zeiltocht stond op het programma en de vele deelnemers kwamen met een grote glimlach van het palaver. Vele met de vraag aan mij of ik ook mee deed. Eeeeh, nee, helaas, ik ga gewoon een stukje zeilen. En ik kan je zeggen, dan baal je als de bekende stekker…. Natuurlijk had ik graag mee willen doen als je dat allemaal ziet. En terwijl ik mijn rondje richting Urk had gemaakt zag ik de hele meute de haven verlaten. Een grote groep met tientallen zeilboten. Op naar een paar dagen solo zeilen. Balen, vreselijk balen, dat gaat mij niet nog eens gebeuren, de volgende keer zit ik erbij. Althans, dat dacht ik…..
Even kort voorstellen, ik ben Kees Swanink, 56 jaar oud, getrouwd met 2 mooie kinderen van rond de 20 en in het dagelijks leven werk ik als strategisch inkoper bij een inkoop coöperatie. Mijn hobby sinds 5 jaar is zeilen. Kocht toen een oude Jeanneau Brin de Folie, lekker goedkoop, mooi maat t.w. 30 foot en waterdicht. Gewoon om te proberen, vind ik zeilen leuk, kan ik mijzelf vermaken een weekend op het water. De praktijk heeft uitgewezen dat ik mijzelf meer dan goed kan vermaken op een zeilboot. Naast het zeilen zelf vind ik het klussen aan de boot ontzettend leuk en een goede ontspanning. 5 jaar verder met wat solo zeilervaring en een boot dit inwendig een complete remake heeft gehad, wordt het tijd voor een wat grotere uitdaging. Een solo wedstrijdtocht over meerdere dagen.
Het is augustus 2022 en bij toeval stuit ik op een bericht op het zeilersforum over de 200 mijls solo race. Jemig, ben ik echt oud aan het worden, hoe kan ik nu vergeten dat ik op de zaterdag in oktober alle boten weg zag gaan en ik mijzelf had voorgenomen dat dit mij niet nog een keer ging gebeuren…. Blijkbaar ben ik zo oud want ik zag diverse deelnemers het enthousiast hebben over de race op 21 september. Snel op zoek naar de correcte site en snel gevonden. De site gaf aan dat er nog een paar plekjes over waren. Inschrijven voor ik het weer vergeet. Was al veeeel te laat maar wie weet kan ik nog meedoen. Vanzelfsprekend had mijn 44 jaar oude bootje nog geen SW waarde, natuurlijk niet, ben allang blij dat ik er lekker mee kan zeilen dus wie denkt er dan aan racen. Even rondgekeken en ik deed een ruwe inschatting. Uitgaande van de opgave van andere zeilbootjes moet ik ergens uitkomen op 105-106. Dan ga je verder op zoek en het blijkt dat je de SW waarde kan laten uitrekenen. Zo gezegd, zo gedaan. En ik heb een goede aanname gedaan….precies 106. Dan ben je klaar denk je, ik kan meedoen aan de geplande race…. Het gevoel van 2021 kan ik wegspoelen want ik neem deel aan de race die ik toen miste.
Dat ik een echte Rookie ben blijkt wel. Na het doornemen van de wedstrijdreglementen heb ik vele vragen. Zaken die logisch zullen zijn voor ervaren deelnemers, voor newbees niet zo. Dus ik stuur een mailtje naar de organisatie. Na 1 dagje wordt ik keurig teruggebeld en ik krijg een prima uitleg over mijn openstaande vraagjes. Er wordt ook nog gemeld dat mijn aanvraag is binnen gekomen en dat ik mee kan doen. Hij ziet me wel verschijnen in de Batavia Haven…….eh, wacht eens, dat was toch Flevo Marina……Nee hoor, er wordt mij aangegeven dat er altijd gestart wordt vanuit de Batavia haven. Dat is al jaren zo…. Beetje van slag geef ik aan dat ik zeker aanwezig zal zijn. Ik wordt gek denk ik bij mijzelf. Ik weet toch zeker dat de mannen vorig jaar vanuit mijn eigen thuishaven vertrokken. Ik ben 56 maar nog niet geheel van het pad af. Check en dubbel check…..en na een half uurtje zoeken weet ik het…….:
Sukkel die ik ben, de race die vorig jaar van start ging was niet de “200 mijls tocht” maar de “Single handed race”. Ook solo zeilen maar dan toch echt een hele andere tocht. Ik had mezelf ingeschreven voor de verkeerde race…….
Maar goed, ik had mijzelf ingeschreven en we moeten er dan maar een mooi feestje van maken denk je dan. Gelet op mijn toch geringe ervaring als solo zeiler ga je goed plannen. Je wilt zo min mogelijk fouten maken natuurlijk. Maar waar ik altijd heel goed in ben, is het piekeren wat er mis kan gaan. Echt, daar ben ik een grote topper in. De race had ik voor 21 september al een keertje of 100 gevaren, honderden havens binnengelopen zonder een plek te kunnen vinden, 10-tallen keren door de sluizen gegaan met de nodige problemen natuurlijk. Op de wadden ben ik vaak vastgelopen en ik heb in mijn dromen al heel wat zware onverwachte stormen doorstaan. Dus naarmate de datum naderde namen de spanningen toe. “Waarom doe ik dit eigenlijk, het moet toch een leuke uitdaging zijn.” Maar toch, je moet je grenzen verleggen dus nadat mijn vrouw me op 20 september had afgezet in de haven met voldoende proviand voor 3 weken ging ik op weg naar de Batavia haven. Een trip van zeker wel 30 minuten. Wel apart als je om de hoek van de haven draait en je wordt verwelkomt door tientallen boten die al zijn aangekomen. Een grootst gezicht en dan te bedenken dat ik nog vroeg ben. Na even rondkijken vind ik een mooi plekje naast een Beneteau 325. De schipper pakt mijn lijntjes aan en stelt zich voor. Hij heet Ruud en komt uit Den Helder. Een warm welkom en goede start van een leuke week. Na een gezamenlijk kopje koffie komt een Winner van dik 11 meter langszij. Gezellig, we pakken de lijnen en Piet-Jan komt aan boord. Tijd voor een gezamenlijk biertje. Na een de bijeenkomst bij Next waar we de BBQ meepakken is er een palaver. Pfff….heb toch al wat biertjes op dus proberen op te letten. Slecht slapen door de spanning in combinatie met een paar biertjes is dus niet heel erg optimaal. Een goede uitleg, wat vragen die beantwoord worden, prima, ik denk dat ik het allemaal wel weet. Terug naar de boot en we pakken nog maar een biertje bij Ruud. Natuurlijk met wat nootjes erbij….lekker en gezellig. Piet-Jan schuif later ook nog even aan en om 12 uur duiken we het bed in, slapen kan nu geen kwaad. Vrijwel iedereen heeft besloten om niet op de woensdag al uit te varen. Er is geen wind dus we beginnen pas op donderdag 22 september met varen. We maken het ons makkelijk op woensdag. Beetje babbelen met de overige deelnemers, nog maar een biertje pakken op het terras aan de kade (met bitterballen), in de avond lekker een hapje eten. Met beide buurmannen spreken we af wat de planning wordt. Ik neem route 7, zij nemen route 6. Twijfel, zal ik dan toch ook 6 doen…..nee, ik heb het Noordzee kanaal al een paar keer doorgetuft met mijn 1-pittertje, geen zin meer in. Dus ik blijft bij route 7. Klaar, bevestigen die hap en we zien het wel. De windverwachting is gunstig voor deze route al zal blijken dat de men de laatste dagen blijkbaar erg slecht is met het voorspellen.
Het is donderdag en na een slechte nachtrust, toch weer gespannen hoe alles zal gaan, wordt ik om half vijf wakker. Piet-Jan zou om vijf uur weggaan, Ruud misschien wat later. Ik had zelf ook 5-6 uur in gedachten. Maar ik ben de enige die wakker is, geen levensteken bij de buren. Dan nemen we maar een kopje koffie, en dan nog 1. Het is al 6 uur als ik Ruud hoor met de vraag waarom Piet-Jan er nog ligt. Geen idee, hij zou al weg moeten zijn volgens zijn planning. En na nog een half uurtje, jawel hoor, ook aan de andere kant leven in de brouwerij. Piet-Jan steek zijn hoofd boven het luik uit, hij is wakker…..slaapkop, je zou al weg moeten zijn. Wijziging in de plannen, hij vertrek later. We overleggen even. Piet-Jan gaat een stukje verderop liggen zodat ik kan uitvaren. Ruud zal niet veel later vertrekken. OK, dat is het dan, we gaan vertrekken, spannend maar zodra ik de motor start en de trossen losmaakt valt de spanning weg. Koppie erbij en zorgen dat je geen beginnersfouten maakt. We draaien de haven uit, de wedstrijd gaat beginnen………
Nadat ik de havenkom uit vaar zie ik dat ik niet alleen ben. Andere collega’s zijn zich op aan het maken door het hijsen van de zeilen en draaien rondjes voor het startpunt. Mmmm….weinig wind, zou toch windkracht 2-3 worden. Nou ja, zeilen zijn omhoog, even plaatsmaken voor een cruiseschip en we gaan op weg naar de hurkende man. We gaan echt van start….en hoe, we maken een mooie snelheid van nog geen 3 knopen. Dat gaat niet echt opschieten denk ik nog. Tja, en dan heb ik op mijn oude boot een groot nadeel. Ik heb geen mooi planerende boot met een spinaker of fancy genaker. Nee, ik moet het doen met een gewoon grootzeil en een genua, that’s it. En dat helpt niet bij weinig wind. Het hele startveld kruip mij langzaam voorbij. Eerlijkheid gebied te zeggen dat je jezelf dan wel een beetje een loser voelt. Maar ach, ik doe mee voor de lol en poedelprijs. Meedoen is belangrijker dan winnen…toch? En ja hoor, na een uurtje komt Ruud voorbij, of het allemaal lekker gaat. Tuurlijk joh, wat denk je zelf, niets mooier dan een zeilwedstrijd met 1,5 knoop op de teller. Na de eerste boei krijg ik hoop, we draaien iets scherper aan de wind en ik krijg een beetje snelheid. Lekker, 4-5 knopen, dat schiet een beetje op. Gelukkig wordt ik niet meer ingehaald. Nu kon dat volgens mij ook niet meer want iedereen was me al voorbij gestoken….. We draaien nog een paar boeien en de planning wordt Enkhuizen en dan ankeren en een rustperiode van 7 uur. Wat een drama wordt het na de boei richting Enkhuizen. Wind valt volledig weg en soms vaar ik een halve knoop. En ja, wat doe je dan, gooi ik het anker nu maar uit en pak ik morgen met meer wind het rakje….ik hou vol, we dobberen langzaam naar Enkhuizen. Daar eindelijk aangekomen pakken we de sluis en zien aan de rechterkant van de dijk allemaal masten. Ben zo te zien niet de enige die op het idee is gekomen om hier het anker uit te gooien. Gezellig bij elkaar denk ik dan maar. Eten, slapen en morgen vroeg opstaan.
Het is twaalf uur, 3 uurtjes een beetje geslapen. Een beetje, niet veel meer dan dat, maar ik ben wakker dus….ik voldoe aan de 7 uurtjes rust en 6 uurtje ankeren. Laten we maar gaan, er staat een windje, wie weet wordt het vandaag wat. Als ik op het dek sta en om me heen kijkt zie ik hoe donker het is. Je ziet echt geen hand voor ogen, alleen de diverse ankerlichtjes van de andere deelnemers. Ik leg niet al te ver van de vissers palen die in het water steken. Mhhh….kan nog leuk worden straks. Lekker warm aankleden, dubbel kopje oploskoffie, broodjes klaarmaken voor onderweg, we zijn klaar voor een lange dag die begint in het donker. Lampjes gaan aan, alles doet het, motortje wordt gestart. Door het gepruttel van de 1-pitter zullen er vast mensen wakker geworden zijn, sorry luitjes….oude boot weet je nog…. We varen langzaam naar voren en proberen het anker omhoog te krijgen. Jemig wat zit dan ding vast zeg. Eindelijk komt hij na hard trekken los maar omdat het allemaal langer heeft geduurd dan gepland zie ik ineens een visserstok langs mijn boeg komen….Shit, mijn bootje is in de tussentijd tussen de visserspalen gekomen. Ja hoor, heb ik weer, lekker begin zo. En het is zo donker dat ik eigenlijk niets kan zien. Zaklamp erbij en ik weet met pijn en moeite nog diverse andere palen te ontwijken…. Pfff…we zijn eruit. Op naar boei KG om te beginnen. De wind is zuidelijk, pal van achteren. OK, dan gaan we meldmeisje varen. Stok uit voor de genua, preventer op de giek. En die “preventer” om een klapgijp te voorkomen ga ik niet een tweede keer vergeten. Een tocht op de Noordzee met een zeilmaatje had mij duidelijk gemaakt dat hij echt noodzakelijk was nadat hij de giek op volle zee tegen zijn hoofd aan had gekregen. Dat geintje had heel anders af kunnen lopen dan alleen maar met wat hechtingen. Lekker, 5 knopen en we hobbelen snel naar de eerste boeien. Dat is wel een voordeeltje, de verlichting van de boeien zijn echt goed zichtbaar dus het op koers houden gaat beter dan verwacht. We schieten lekker op en voor dat ik het weet ronden we de sportboeien A en B en op naar Friesland. Het wordt licht en we zetten koers richting Stavoren en Lemmer. Snelheid blijft er redelijk in maar ik zie de bui al hangen…..zuiden wind dus vanaf Lemmer wordt het opkruisen. Maar eerst alle medestrijders gedag zwaaien die de route in tegengestelde richting maken. Hoe leuk is het om zo iedereen zo langs te zien varen. En nadat ik de boei bij Lemmer rond gaat het allemaal langzaam. Ik moet opkruisen en de wind lijkt af te nemen. Ja, lekker dan, dit gaat niet opschieten. Wat doe je. Rust nemen en naar Lemmer varen, toch maar door naar Urk, keuzes, keuzes. Ik neem de beslissing om door te gaan naar Urk. Wat een drama worden de volgende uren. Ik blijf maar van links naar rechts gaan. En elke keer als je denk wat scherper te kunnen gaan varen, je raad het al, draait de wind net zodat je weer minder scherp kan koersen op de volgende boei. Maar goed, de aanhouder wint. We klooien zo een beetje door tot de laatste boei in de rij van Urk. We draaien. Ik neem de keuze om toch maar door te gaan naar Enkhuizen en te gaan slapen in de Companiehaven. Accu’s kunnen wel weer een beetje prik gebruiken denk ik. De voorspelde wind is er niet. We varen 3-4 knopen en ik probeer de boeien te lokaliseren die zoals verteld op palaver iets zuidelijker liggen….. Wederom, Kees je bent een sukkel, dat waren de boeien bij Lemmer en niet deze richting Enkhuizen. Had ik dinsdag toch teveel bier op? Ik stuur Ruud nog een appje. Hij belt terug, hij is net aan het ankeren geweest en gaat naar Makkum. Hij heeft het van de boeien wel gehoord maar weet ook niet meer precies om welke het ging. Drukte om niets want de boeien liggen gewoon op hun normale plek, door het minder goede zicht duurt het gewoon wat langer voordat je ze ziet. Lekker, KG wordt weer gerond….op naar de haven en een warme maaltijd. Zo rond de 20 uur gevaren, mooie ervaring en moe maar voldaan. Ik heb dit toch maar eventjes gedaan als beginner.
Na een heerlijk nachtje slapen wordt ik om acht uur wakker. Zomaar eventjes 10 uurtje geknord. Zo’n lange dag varen is dus echt goed om te gaan slapen. Op naar de douche, even betalen bij de havenmeester en hopsakee, op naar Lelystad. Samen met 3 medestrijders duiken we de sluis in en daarna de boel weer opzetten voor meldmeisje, wind komt vanuit het noorden en is pal vanachter. Na het ronden van de eerste boei haal ik de zeilen naar stuurboord. Maar zoals gebruikelijk is de wind weer net iets gedraaid waardoor de genua niet goed de wind pakt en begint te klapperen. OK, dan maar weer melkmeisje en dan doen we het zo. De wind is lekker en we pakken 5-6 knopen. Mijn medestrijders sprinten bij me weg met hun nieuwe bootjes, ik ben het gewent zo langzamerhand. We ronden EA1 en ik haal de zeilen weer naar stuurboord. Altijd lekker om op het dek rond te struinen als er leuke golven staan. Ik schut van links naar rechts en probeer de zeilen goed te zetten. Nadat ik terug kom in de kuip zie ik dat het montage punt van de autohelm het begeven heeft. Fijn, vanaf nu dus alles op het handje. We varen lekker scherp op de wind en de snelheid loopt op naar 7 knopen. Neem van mij aan, dat is voor de oude dame een nette snelheid en ja, ik weet dat vele lachen om zo’n topsnelheid. Cést la vie. De gele sportboei komt in zicht. We hebben het gehaald. Trots op mijzelf. Het montagepunt van de autohelm zet ik even provisorisch vast zodat ik de zeilen kan strijken. Op de naar de haven. Bij aankomst heb ik toch een lekker gevoel. 100 mijl op eigen kiel in mijn eentje. Voor mijzelf een persoonlijke overwinning om het zo maar te noemen. Ik ben als nummer 10 binnen gekomen. Netjes al zeg ik het zelf. Ik kijk maar niet naar het algemeen klassement, daar is mijn plekje wat minder gunstig al heb ik mijn poedelprijs niet gehaald.
Nadat ik de tracker heb ingeleverd zeg ik gedag en zet koers naar mijn thuishaven. Een hele dikke 30 minuten varen. Ondanks het geklooi in de Houtribsluis, de wind drukte mijn neus lekker van de kant af zodat ik bijna dwars in de sluis kwam te liggen…..rookie weet je nog…..kom ik veilig aan in Flevo marina. We zijn klaar, op naar huis voor een heerlijke nachtrust in mijn eigen bedje.
Hoewel ik dus de “verkeerde wedstrijd” heb gevaren heb ik een top week gehad. Natuurlijk had ik graag de 200 mijl gevaren, rondje om de wadden stond op de planning, maar gelet op de wind is 100 mijl prima. Misschien had ik de 150 ook wel gehaald, misschien ook niet, prima zo. Alles goed georganiseerd, geen klagen. Toen ik mijzelf opgaf besefte ik ook wel dat ik niet zou strijden voor de hoofdprijs. Mijn bootje is oud, is niet voorzien van het nieuwste materiaal met de mooiste zeilgarderobe. Maar mij interesseert dat niet veel. Het is een hobby die ik alleen doe, mijn vrouw is niet zo’n zeiler, en ik het er geen trek in om duizenden euro’s uit te geven alleen voor het zeilen. Ieder maakt zo zijn keuze. Wel kijk ik naar een groter bootje, al zal dit ook geen “state of the art” model worden. Gewoon iets meer ruimte, meer comfort, misschien iets meer snelheid. We zien het wel. Maar als het aan mij ligt zal deze 200 mijls tocht zeker niet de laatste zijn. Maar dan naast de “Single Handed”……tenslotte was dat de race die ik in gedachten had.
Kees Swanink a/b Malu
