Wolfram Peters
PIER10
Wolfram Peters
200 myls ‘SOLO’ 2025
De 200 myls ‘SOLO’ stond al jaren op mijn wensenlijstje en in 2024 deed ik voor de eerste keer mee. Ik kon dat jaar even wennen aan de sfeer, de BBQ, de uitdagingen die je onderweg tegenkomt en de gezelligheid onder de oude rotten van de wedstrijd. Helaas eindigde het avontuur voortijdig door de trog met harde wind die op de donderdag en vrijdag standvastig in het noorden van het IJsselmeer bleef liggen. Het avontuur eindigde na 83 mijl in Hindeloopen.
Bij de uitstekend verzorgde BBQ zitten we dinsdag met 5 ex-rookies de banen te bespreken. De opties beperken zich tot baan 4 of 5. En de zorgen over de harde wind voor donderdag en de daarbij horende steile en hoge golven worden gedeeld.
Dit jaar op pad met een betere weersverwachting. Het pakte alleen anders uit dan aanvankelijk ingeschat. Wel schitterend zeilweer en geen regen. En ONO wind, wie verwacht dat in de maand september.
Op een laat moment neem ik een beslissing over baan 4 of 5. Bij de KG beginnen met 11 mijl kruisen – baan 4 – lijkt me uiteindelijk niet aantrekkelijk. Het wordt baan 5 en mijn doel voor de woensdag is Hindelopen, ongeveer 83 mijl. En dat lukt. Ik kom aan in het donker en het laatste rak is een kruisrak. Er is vuurwerk bij Workum en dat verblindt enorm. De eerlijkheid gebied: ik zie de H2W1 niet liggen en vaar op waypoint-informatie. Pas als mijn waypoint geaccepteerd is en ik achterom kijk realiseer ik me dat ik er voorbij ben. Een wonder dat ik er niet bovenop ben geknald.
In Hindeloopen ben ik niet de enige en er druppelen ’s avonds nog een paar solisten binnen in de gemeentehaven. Een poging om havengeld te betalen lukt niet – iedereen zal de mail wel hebben gelezen.
Donderdag, de windvoorspelling is 20-29kn, en wat wordt dan je doelstelling. Die heb ik maar in drie fases opgedeeld: de KG bij Enkhuizen halen en eventueel afzwaaien, of de UK10 met de driehoek onderin voltooien en de ultieme doelstelling: weer naar Hindelopen. Onderweg gebeurt er van alles en het is best zwaar. Vooral het kruisrak onderin de Val van Urk van de Sport-E naar de KH valt vies tegen. Het poeiert tot 33kn, de golven zijn steil en je moet vreselijk oppassen voor kruisende beroepsvaart. Het lukt om aan het begin van de avond Hindeloopen binnen te lopen. In plaats van de gemeentehaven heb ik met de Marina gebeld en een box gereserveerd. Die sturen je dan gewoon een rekening per mail.
Het schitterende weer zet door en na een heerlijk maal en een goede nachtrust vrijdagmorgen weer op pad. Meldpost Lelystad meldt een afnemende wind, maar bij Sport-B en Sport-A waait het vrijdag nog steeds 22kn en moet er alsnog een rif in. Onderweg een paar keer uit moeten wijken voor een charter en dat zijn kostbare minuten. Het schiet lekker op en rond de lunch streep ik de KG af. Ik vaar met een groepje schepen richting sluis en daar gaat voor mijn neus het licht op rood, terwijl de sluis nog lang niet vol is. De anderen liggen er wel in. Op zich niet erg, maar het hield wel in dat het groepje in de sluis op het Markermeer nog wel mooie wind heeft gehad en dat de wind vanaf Sport-H er voor mij tussenuit kneep. En dat was eerder dan voorspelt. Toch maar volgehouden tot Sport-J, en op weg naar de Blocq van Kuffeler, volgens een medezeiler de ‘Knuffelhoek’.
Ik ken deze haven en ankergebied niet en was blij dat ik met daglicht kon ankeren. Na wat rekenwerk besloten om gebruik te maken van de wind in een klein regenfrontje en midden in de nacht het anker opgehaald. Omdat ik ook veel op de Oostzee vaar hebben wij ketting en geen lijn. Dat houdt bij de Blocq van Kuffeler in dat je schip één grote modderbende wordt en ’s nachts smeer je werkelijk jezelf en alles wat je vastpakt of in de buurt komt onder de stinkende modder.
Ik ben rond 01:30 niet de enige bij de Sport-J voor het laatste rak, bijna iedereen heeft bedacht dat dit een mooie optie zou zijn. Wel voldaan legt een vrij grote groep midden in de nacht aan in Lelystad. Mijn schoonzoon van de Kompaan loopt ook binnen en we zitten nog zo vol met adrenaline dat we in de holst van de nacht nog wat drinken. Als ik de volgende morgen richting thuishaven vertrek zie ik dat het Hero van de White Balance ook gelukt de 200 myls ‘SOLO’ uit te varen, een hele prestatie.
