Jan Luijendijkprijs: Hoe veilig is solozeilen in de 200 Myls ‘SOLO’

Deelnemers van de 200 Myls ‘SOLO’ moeten voldoen aan een niveau van veiligheidseisen zoals door WorldSailing bepaald. Om daaraan te kunnen voldoen moeten de boot en de deelnemer geschikt zijn of geschikt gemaakt kunnen worden. De zeilers die dat serieus nemen en daar moeite voor doen, onderscheiden zich alleen al daardoor van de gemiddelde recreatieve zeiler. Vervolgens heeft de gemiddelde deelnemer al heel wat zeemijlen afgelegd, met familie, met bemanningen of solo en daarmee heel wat ervaring opgedaan over zichzelf, de boot, hoe om te gaan met weer en weerberichten etc. etc.

Daarmee is de 200 Myls ‘SOLO’ een zeilevenement met een goede score op het gebied van veiligheid. Klinkt leuk, maar klopt dat ook een beetje? We lezen toch geregeld over materiaalpech, of dat een deelnemer hulp van buiten vraagt. Dat klopt ook. Ervaren en verstandig zijn leert je ook hoe materiaalpech op te lossen en dat je beter op tijd hulp kunt vragen dan te wachten tot het eigenlijk te laat is.

Harde cijfers hebben we niet, voornamelijk omdat niet elke zeiler zijn tegenslagen hoeft te melden en dat dus ook niet altijd doet. Maar als je realiseert dat er in het afgelopen evenement tenminste 92 x 100 = 9200 zeemijlen afgelegd zijn, dan is één inzet van de KNRM voor assistentie om veilig de haven te bereiken nog niet zo slecht. En al helemaal niet als je realiseert dat het geen oceaan-zeemijlen betreft. Nee, het zijn zeemijlen rondom Noord Nederland waar gemiddeld krap elke 8 zeemijl een speciale handeling plaatsvindt in de zin van: Start, boeipassage en finish. Daar bovenop komen nog handelingen in en om rusthavens, ankerperioden en sluispassage en handelingen om incidenten met andere scheepvaart te voorkomen. Dan is die score dus helemaal niet slecht met ruim 1150 handelingen.

Maar pech krijgen kun je altijd. Of een fout maken. En dan is het in het evenement wel zo fijn dat we elkaar in de gaten houden en helpen, maar vooral ook dat de KNRM dag en nacht paraat staat om te helpen wanneer het ons zelf niet meer lukt. Praktisch elke editie springen zij ons met één van hun stations te hulp. Gelukkig vaak alleen voor een sleepje, maar soms ook als het veel serieuzer is.

Daarom heeft de KNRM dit jaar van ons de Jan Luijendijk prijs gekregen, samen met een donatie. De deelnemer die dit jaar geholpen werd, heeft onze donatie zelfs verdubbeld. Bij de prijsuitreiking toonde de KNRM zich dankbaar voor de donaties. Ze riepen tevens deelnemers op om te overwegen ook vrijwilliger te worden, omdat het aantal vrijwilligers minstens zo belangrijk is als de beschikking over voldoende middelen.