Title Image

Archief

Strongbow

Updateje vanaf de Strongbow. Gisterenavond om 23.30 weer wakker in Vlieland om op tijd weer buiten te zijn voor het rondje richting Kornwerderzand. Bij het uitvaren van de box groet ik de Black magic woman die net binnenkomt in Vlieland. Prachtige nacht niet te koud, knakworst voor Texel, en volop zeevonk in het zog in een lekker donkere nacht zo vlak na nieuwe maan. Timing nog iets te voorzichtig, het ging lekker vlot buiten om, iets te vroeg bij de Z-H. Helemaal moe en warm gekruist naar Kornwerd. Weer samen met de box jellyfish in de sluis, net als gisteren naar buiten toe. Toen ook met Eu Phoor trouwens.
Na de sluis een korte drank en voederstop en weer door. De wind valt weg wanneer ik weer officieel begonnen ben, spie erop maar het zet geen zoden aan de dijk. Nu de twijfel: pauze nemen en hopen dat er morgen meer wind is of toch nog maar even doorzetten naar Enkhuizen. Het log noteert 3.2, herstel, 3.3! Knopen. De stuurautomaat geeft zenuwachtige minieme correcties. Ik ga maar even wat achterstallig opruimwerk doen binnen. Nog ruim de tijd tot de WV20.

Geeuwende groet,
Lukas

Windwak

Vlieland Tot Cornwerd goed de gang erin gehouden. Mooie wind, Pollendam zonder kruisen. Net te vroeg voor stroom mee naar Cornwerd, dat leek met de spi er op wel goed te maken. Na de sluis 2 frustreerde rakken naar sport B en A. Loop eindelijk weer bijna 5 knoop. 6 knoop wind was er net, dat had mijn windguru niet verteld en ik vrees dan ook dat dit niet best is. Zojuist gehoord dat de Traveller vannacht nog is doorgevaren na Vlieland. Dat had ik, met de wetenschap van nu, ook moeten doen vrees ik. De laatste 2 uur waren slecht voor het gemiddelde in elk geval. Wie weet valt de schade mee als het nu weer wat aanzet. Gegeten heb ik in elk geval vast. BMW Harris

Miss Bliss steunt de deelnemers

Ik ben op het laatste moment afgehaakt dit jaar. Ik had dinsdagmiddag een dipje wat PTSS heet, en op tijd in Lelystad zijn zat er even niet in. Het hoofd vol watten en alle adrenaline verbruikt aan spoken uit het verleden in een jas van nu. Het beste medicijn is dan varen, maar wel wat rustiger aan dan tijdens de 200 mijls.

Woensdag einde middag dus ingescheept en een kort stukje gevaren naar Hindeloopen. Al schoorvoetend mij aangesloten bij de mannen van baan 5. Het gevoel dat ik er niet echt bij hoorde zat denk ik vooral tussen mìjn oren. Zij al lang blij met de pasta uit mijn koelkast en het feit dat ik wel even de mast in wilde. Donderdagochtend gelijk vertrokken, en waar zij linksaf gingen naar de Sport B ging ik naar de sluis voor een therapeutisch middagje zout.

Al grootzeil-hijsend passeer ik de Ilou: “Doe je niet mee?”, “Nee, helaas niet. Zit je op baan 1?”, “Ja.”, “Mooie keuze, daar zitten er weinig.” Aan de lijn de Crazy D: “Oh ja, zo heb je een spirak. Boom over bakboord zie ik.”, “Uh, hij ligt nu aan stuurboord. Even snel ombouwen, ik spreek je later.” En de Bongo:”Ik moet nu ophangen, ik nader de boei.”  Een appje van de Sirius:”Ik hoor dat je ook niet gestart bent. Kom je wel naar Lelystad om ze binnen te halen?”, “Natuurlijk!” Via Facebook de Hodspur: “Staat je gespalkte toplicht nog rechtop?”, “Ja, fier overeind.” En vanmorgen bij het openschuiven van de gordijntjes de Black Magic Woman naast mij in de haven van Vlie. “Ben je niet te vroeg als je nu weggaat?”, “Hoe laat denk jij dat ik weg moet dan?”, “Tien uur bij de boei, misschien nog wat later want dat is de berekening voor mijn boot.” Zo gezegd, zo gedaan, en uiteindelijk alsnog wat stroom tegen op de Boontjes. Sorry Harris!

Als een soort paranimph vaar ik rond over IJsselmeer en Wad. Meegenietend, en daarmee mijn persoonlijke accu in rap tempo ladend. Zelfs langs de zijlijn is de 200 myls fijn!

Dank allen!

Miss Bliss

Telefoon herkent vingerafdruk niet meer

image1

image2Gister heb ik een rondje IJsselmeer gevaren ( baan 5). En lig nu weer in Hindeloopen . Verbazingwekkend hoeveel rotzooi je in je eentje aan dek kunt maken op zo’n dag. Gister van 10 uur ’s ochtends tot ’s avonds half elf gezeild. Als je regelmatig wat warms eet dan is dat goed  te doen. Uiteraard weinig plekken in m’n lijf waar ik geen spierpijn heb, maar dat hoort erbij. Na 2 dagen zeilen zijn mijn vingertoppen zo afgesleten dat de telefoon alleen nog maar werkt met cijfercode. Vingerafdruk wordt niet herkend. Vandaag een korter stuk naar Enkhuizen of Hoorn. Siebe Schootstra a/b Flecha.

Janne van Sam van Haaster

 

janne-sam-van-haasterWoensdagavond, 21.17 LC6 Stavoren. I call it a day. Planning was Hylpen, maar de krimpende Noord-Ooster maakt dat niet bezeild. 83 mijl bruto gevaren om 56 netto te boeken. Volgens mijn tracker gemiddelde van 5,6, max 7,8. Dat moet op het eerste rak geweest zijn, waar ik met louter grootzeil en HA fok golfjes afsurfde.
200myls werkt grensverleggend, zoals verwacht. Harder varen, meer tuig voerend dan ooit. Na Volendam een rifje, spijt dat ik dat bij de sluis er niet uit gehaald heb: ondanks de waarschuwingen voor een zes op kanaal 1 stond dat er niet. Sport F>KH was het langste rak vd dag.
Als ik de remming-steiger bij de sluis van het PM-kanaal op stap, protesteren benen en rug: een goeie twaalf uur klappen opvangen ga je voelen. Morgen het Rondje IJsselmeer afmaken, benieuwd hoe ver we komen. Wind, wind, méér wind!

 

Janne gaat lekker. Na op de startdag 55 mijl geklokt te hebben, komt het totaal op dag twee op 111. En beide dagen een gemiddelde van 5.6kn. Hoe constant kan je varen? Terwijl het toch lichter weer was op donderdag, of leek dat maar zo? Hoe snel went een 5 tot 6..

Maar terwijl Janne zich op de startdag nog in het gewoel bevondt, leek het vandaag wel of ik de enige was die baan 5 af voer . Richting Hindeloopen liep een jachtje nog boven me langs, te ver om te identificeren, ver bij Kornwerd zag ik grote snelle boten op baan 4. Twee keer kruiste mijn baan die van een zwaaiende soloër, op telefoonafstand kwam de Deinumeid voorbij en dat was het dan. Waar zijn ze allemaal? Ik vrees dat het hele veld ergens ver voor me zit, buiten het zicht hun mijlen vretend. En ik hang eenzaam in de staart…

Op de voordewindse rakken onder de Afsluitdijk twijfel ik of ik de spi zal zetten. Met deze wind wéét je dan ie in een keer goed moet staan, of het wordt één knoop die je naar beneden moet vechten. De stuurautomaat giert op de golven, ook geen fijn idee om dan naar het voordek te moeten. Toch maar tevreden zijn met de kleine 6kn. Het gaat eigenlijk best lekker, en wat een fantastisch zeilweer.

Boven de Kreupel is het erg knobbelig en zakt de wind in. Wat een kuilen in de weg hier! Dan zet de wind juist weer door, gang! Voor Enkhuizen langs en dan zoeken naar die verplaatste EZD. Bij de Maxima centrale is het schemerdonker en slalom ik tussen de binnenvaart. Druk hier. De KH is zó ver. Net als ik het laatste slagje wil maken komt er een vreemd gedrocht onder de brug door zetten. Het is een werkschip, een baggeraar, geduwd door een sleper. We aarzelen allebei, waarheen? Het schip dwingt me overstag te gaan, te vroeg om de boei te halen lijkt het. Hoger dan hoog drijft Janne naar de boei, nú geef ik niet op. Ik schijn in mn zeil: hiero, opletten! De sleper duwt rustig door, hij koerst aan dezelfde kant van de boei, en laat me rustig voor gaan. KH gerond, het is mooi geweest voor vandaag, op naar Urk.

Tandenknarsend

trudel

In de week voor de start had ik een onrustig gevoel in een van mijn voortanden. Zal wel meevallen is de gedachtengang. De maandag voor de start begon dit serieus pijn te doen, maar een paracetamol hielp redelijk. In de nacht van dinsdag op woensdag hielp dit ook niet meer en had ik een slapeloze nacht. In de wandelgang tijdens het palaver had ik dit met Otje overlegd met “ik zie wel wat ik doe”

Otje vond dit niet slim en gelijk had ze. Woensdag morgen besloten dat het niet verantwoord was om gedrogeerd van de Paracetmol nog te starten. Tracker ingeleverd en rustig naar huis gevaren waar de tandartsstoel al voorgewarmd klaar stond. Boren en vijltjes en een dode tand met een mega ontsteking is het  resultaat.
Volgend jaar nieuwe kans.
Voor een ieder een veilige en behouden vaart toegewenst.
Tom Coufreur
Dehler 36cws
Trudel

Blue Passion

20161006_081057_resizedEven de belevenissen van afgelopen nacht van de ‘Blue Passion’ met Joke. Gisteren een heftige dag. Net voordat het echt donker werd, de haven van Stavoren maar naar binnen. Haar walteam stond uiteraard klaar, om haar op te vangen. Joke redelijk kapot.

Nb. Haar walteam: Alexandra Peek! Die heeft beloofd: Volgend jaar zeil ik met mijn splinternieuwe Jeanneau-‘heel groot’ met de 200 mijls mee! Dus ze kan nu geen smoesje meer verzinnen (….me hond moet zwanger worden, of zoiets…..). Daar houden we haar met z’n allen aan…………

En zelf heb ik alle reglementen van de nieuwste 200 mijls doorgespit. Lees erg veel over solo zeilen, maar nergens iets over een verplichting van solo slapen……. Uiteraard wél de solovlag ’s nachts gestreken…..

Vanmorgen: uiteraard moest Joke eerst uitgebreid converseren, met haar collega solozeiler Raymond van de ‘Pier’ uit Numansdorp. Die heeft al een halve 200 mijls gezeild om bij de start te komen……. En vooral ook elkaar moed inpraten. Prachtig moment!

En volgend jaar zeil ik de 200 myl’s weer met de ‘Blue Passion’ mee. Oneven jaren ikke aan de beurt.  Tja, het is wel crisis, dus 2 boten zit er gewoon niet in, voor twee bejaarden… Maar persoonlijk kost het mij minder energie om gewoon de 200 mijls te zeilen, dan als walteam te fungeren. Bv een appje: “Rob, Tom (van de ‘Full House’) mist nu de EZ D…….”  Ikke Tom belluh…. Nee de EZ D zit in de 2de ronde….. En “Joke, nu nog niet overstag…..”.  Voor mij volop strezzz. Laat mij maar zeilen…….

Groet van walteam Rob